zondag 31 maart 2013

Nog een verhaal van Chantal

Photo M Laarhuis
Hier zit Chantal iemand, zij is alert en gericht terwijl ik weer zat te kleppen...

Alle verhalen van onze Chantalleke zijn in een willikeurig volgorder,
daar zit geen tijds lijn in deze loshangende verhalen.
Deze verhalen spannen heel wat jaren.
Er zijn allerlei "verhalen" en legendes over sommige eigenschappen dat de Sarplaninac zou bezitten.
Een van deze verhalen is dat de sarplaninac de trillingen, van het lopen van de roofdieren,
 kan voelen door de grond.

Honden staan bekend voor hun super neuzen, goede gehoor en best goede zicht, maar trilligen voelen, dat weten wij niet.
 Dat olifanten deze eigenschapen bezitten, dat is al lang bekend.

Iederdag was ik op de hei te vinden met mijn kudde schapen, een stel border collies en natuurlijk
mijn Chantalleke.
Ik hield haar altijd keurig aan de lijn, aangezien zij niet het verschil tussen een brave poedeltje,
van een bloeddorstig roofdier kon onder scheiden.
Voor haar,  waren alle hond-achtig gewoon niet welkom bij onze kudde.



Zij liet mij altijd weten als er iemand of iets in de buurt was.
Haar systeem was heel simple.
Zodra dat zij iets zag, of hoorde, of meende te zien begon zij heel zachjes te grommen.
Zo zacht, dat alleen als je naast haar stond, kon je dat horen.
Zij kijk altijd heel gericht in de richting waar iemand vandaan kwam.
Zij keek en gromde de hele tijd.
Als de 'indringers" dicht bij kwam, ging zij overeind zitten en harde grommen.
Af en toe kwam een blaf eruit.

Zij was een perfect vroeg waarschuw systeem.
Ik kon gerust een dutje op de hei doen,
en zou nog wel weten of er iemand langs kwam, of richting de kudde liep.

Ik kon ook aan haar manier van grommen uitmaken wie op bezoek kwam.
Als mijn vriendin Toril langs kwam, was Chantal wat zachter en gemoedelijker.
Was het een vreemde dan was zij zeer gericht en eigenlijk best onaardig aan het doen.

Ooit zou zij beginnen te grommen en staren in de verte.
 Ik zou kijken, zoms met een verkijker, maar  zag niks.
De afstanden waar ik over praat waren soms meer dan een kilometer weg.
Soms, dacht ik dat zij het mis had.
Maar dat had zij niet, soms duurden het wel 15-20 minuten voordat er iemand zou verschijnen,
exact waar zij naar kijk.

Ik vroeg mij altijd af hoe zij dat wist.
Zij had ze niet kunnen zien door de bossen,
mischien ruiken?
 Maar ook al waaide de wind weg van haar, zij wist het nog.
Ik stond er versteld van hoe  zij dat wist.

Mischien, voelde zij inderdaad de trilligen door de aarde als iemand in de buurt van de kudde kwam.
Wie zal het weten?
Ik weet alleen dat ik altijd heel blij was met haar,
niemand kon zomaar stiekem even langs komen zonder dat ik dat wist.



Fijne Paasen

Mag je dag gevuld worden vrienden

en eeitjes




woensdag 27 maart 2013

Toen..




Ik ben begonnen om een aantal blogs te schrijven van toen.
Toen wij jong en wild waren..haha
Deze blogs ben ik van plan om alleen te schrijfen in mijn engels-talig blog.
Ik weet niet of ik uberhaut de tijd zal hebben om ze allemaal in het NL te vertalen, en hier neer te zetten.

En,
de meeste mensen die dit blog leest kent mij,
weet wat wij gedaan heeft,
dus voor jullie niks nieuws met deze blogs.
Deze verhalen in het engels zijn voornaamlijk voor mij,
ik vindt het leuk deze herinneringen op te schrijven.
Als je die wil lezen dan ga naar deze link:
http://predator-friendly-ranching.blogspot.ca/

Ik zal wel proberen hier en daar een verhaal te vertalen en hier delen.
Maar geen garanties.
Dus, hier is de eerste verhaal van toen..


Mijn eerste verhaal gaat ver terug in de tijd.
De tijd toen wij onze eerste sarplaninac hond krijg.
Ik was 24,
wij hadden onze schapen in de natuurpark de Maashorst in Uden.
Wij hoeden daar met een kudde en waren overal te vinden.
Wij ging al hoedend van de Schaijksehei, naar de Brobbelbies,
dan naar de hei in gemeente Nistelrode.
Al grazend met de kudde.

In NL zijn er geen noemenswaardige roofdieren,
een enkele vosje, maar eigenlijk niks om je echt zorgen om te maken.
De grooste problemen hadden wij met wandelaars,
die het leuk vond dat hun hond mocht "spelen" met de kudde schapen.
De resultaat hier van was vaak rampzalig voor de schapen; gebroken benen, oren afgebijten, verscheurde uiers en andere grote verwondingen. Ooit hadden wij meer dan 24 schapen dood gebeten en zwaar gewond nadat twee honden er tussen waren geweest.
Niet alleen de kostenplaatje was verveelend maar het was erg droevig werk om de schapen opteruimen die dood waren, of zo zwaar gewond waren dat die een spuitje moest krijgen.

Hier in Kanada is de wet duidelijk,
een hond dat vee opjagt, bijt of verwond is meteen doodgeschoten.
Geen vragen, geen poespas, gewoon weg.
In NL werkt dat zo niet.
Eerste moet de hond worden gevangen en dat is bijna onmogelijk, dan de eigenaar vinden, dan bewijzen dat die hond het heeft gedaan, dan hopen dat de verzelering uit zal keren.

Wij hadden toen besloten om te gaan kijken naar een kuddebewaak hond.
Wij hebben degelijk onderzoek gedaan.
Boeken gelezen, ras vereniging gesproken, onderzoeken opgevraagd.
Dit was VOOR de internet tijdperk... dus erg tijdrovend.

Uiteindelijk hebben wij een Amerikanse onderzoek gevonden dat uitgebreid over het werk van kudde bewaakers ging. Was gedaan door Ray en Lorna Coppinger geduurdend hun tijd bij de Hampshire college.
Dit was een diepgaande onderzoek.
Een van de rassen besproken was de Sarplaninac.

Wij hadden toen besloten om te gaan zoeken voor een sarplaninac hond.
Wij leerden toen Marjolein en Karl Laarhuis kennen.
Die hadden een paar sarplaninacs en deze mensen hebben ons veel geholpen om  voor een goede hond te vinden.

Dit speelde af allemaal in de eerste helft van de jaren negentig.
Yugoslavia was uitelkaar aanvallen en de oorlog in de Balkan was in volle gang.
De mogelijkheid om een sarplaninac uit de land van herkomst te krijgen was gewoon nil.
Uiteindelijk wist Marjolein wel een herplaatsings sarplaninac.
Deze teef moest weg doordat de gezondheid van de eigenaren zeer slecht was.

Wij zijn naar Belgie afgereist om kennis te maken met onze nieuwe kudde bewaker.
Na wat wijn, (goed voor de moed)
en beetje kletsen mochten wij de honden gaan zien.
Wij waren erg onder de indruk van deze honden,
vooral toen wij zag hoe slecht de afrastering was bij deze mensen!
Wij hebben kennis gemaakt met onze Chantalleke.
Zij was niet erg groot maar maakt wel indruk op ons.
Wij hebben haar met veel respect behandelt.

Nu, moet ik wel toegeven,
wij hadden wel kennis van schapen en border collies.
Maar niks had ons voorbereid voor een sarplaninac,
of een kuddebewaaker.
en, nu hadden wij allebei.

Dus, met onze goede bedoelingen hebben wij Chantal tussen de schapen gedumpt.
Wij verwachte dat zij meteen zich zo hechten aan de schapen, en dat alles koek en ei zouden zijn.
De schapen dachten dat wij gestoord waren geworden.
Wie dumpt nu een wolf tussen een kudde schapen?

Gelukkig voor ons was Chantal perfect.
Zij blijf rustig, heeft nooit een schaap wat aangedaan,
ook al had zij nooit schapen gezien voordat zij bij ons kwam.
De kudde wennde aan haar en zo begon het.

Achteraf hebben wij geluk gehad dat Chantal zich snel aan de schapen wende en dat alles zo goed ging.
Eigenlijk was zij zo perfect, dat zij de reden is dat wij nu 8 sarplaninacs hebben,
en durft schapen in roofdier rijk Kanada te houden.

Zij verdient een standbeeld.
Mischien is dit mijn manier om haar te eeren.

donderdag 21 maart 2013

Oops en goed nieuws..

Ik zal met de "oops" beginnen.
Ik had wel een blog in engels gedaan over de sarplaninac honden en hun werk,
maar had geen tijd om hem ook hier neer te zetten.
Dus, jullie krijgen de verkorte versie..
Afgelopen week hadden wij een sneeuwstorm alweer.
De schapen waren buiten om te gaan eten,



Toen ze terug ging naar de wei, werd het even spannend.
De honden hadden zicht voor de kudde opgesteld en waren aan kijken en blaffen in de verte.
De kudde bleef braaf achter de honden wachten totdat de honden weer ging ontspannen.
De twee stipjes voor zijn Fena and Lucy.


Deze week waren er 4 wolven achter op de wei,
mischien wisten de honden dat de wolven in de buurt waren dit afgelopen week.
Was erg leuk om de wolven te zien, ze waren binnen 500m van mij.

En dan,
de goed nieuws.

Het is lente!!!
Ergens in de wereld, maar niet hier.

De eerste dag van de lente is één ding,
de éérste lentedag is een ander.
Het verschil tussen beide is soms zo groot als een maand
.
~Henry van Dyke


Kan iemand mij het verschil uitleggen tussen een winter en een lente storm?
Hier is een foto van de weg.
en een volvo station auto op ons erf..

En dan,
krijgen wij,
dat een mooie dag in Maart,
waar je denkt dat lente in aantocht is..
en dan, zomaar,
worden je hopen en dromen weer bedolven onder 30cm sneeuw...
 


"Geen enkele winter duurt eeuwig. Geen enkele lente slaat een beurt over."~Hal Borland

Volgens mij, heeft Hal Borland nooit in noord Alberta gewoond!!!

dinsdag 12 maart 2013

Irritante Border Collie Eigenaren

Ja, ik ben een van die irritante border collie eigenaren dat vindt dat haar border collie
overal op moet springen,
en dan snel een foto van kan maken.

Helaas voor Lad, is hij degene die dit allemaal moet ondergaan.
En, wat een pech voor de hond,
hij heeft al een hekel aan foto model zijn.

Ooit heb ik op een fotografie site gelezen hoe om een "leuke" foto sessie met jou kind te hebben.
Nu, vindt ik dat foto's maken van jou kinderen of je geliefde dier, in het zelfde categorie valt.
Dus, heb ik de site helemaal gelezen.
De advies (onder andere) was:
  • Zorg dat het foto sessie niet te lang is
  • Maak het gezellig
  • Vraag toestemming om de foto te mogen maken
  • niet te veel poseren
  • respecteer de wensen van degene van wie je de foto maakt.
Ja, hoor..

"Lad klim op de berg sneeuw"


" en nu Lad, kijk uit de raam"

"Lad, ga naar boven"

" Hup, op de oude truck"

"Lad, spring op de trailer"


"Laddy, probeer eens leuk te kijken"


"Kom nou, Lad,
niet zo chagerijnig kijken"

"Lad, kom hier,
Lad.
Laddy!
   LAD!!!"


De Einde.

woensdag 6 maart 2013

Werktuigkundig inzicht..

Helaas ben ik niet zo handig met een sleutel
als deze meisje..
Vraag maar aan mijn buurman...

Trouwens, als je dit sort Retro plaatjes,  leuk vindt dan kijk op de website van mijn buurvrouw,
dit verkoopt via haar online winkel echt super leuke retro spullen
https://theretrobarn.com/
Er zijn een paar dingen in mijn leven waar ik zeker geen talent voor heb,
een van die dingen is technische inzicht.

Ooit op school moesten wij van die testen doen,
om te kijken in welke richting wij het moest zoeken qua werk/intresse.

Bij mij, (onder andere) de meeste geschikte beroepen waren:
bosbouwer,
of agrarische leraar,
psycholoog,
bioloog,
fotograaf,
tandarts (?),

wat niet op mijn lijst voorkwam was
verkooper,
 peuterspeelzaal juf (?)
auto monteur,
tractor werktuigkundige,
boekhouder

De laste tijd is het wel raak met de " niet op mijn lijst werkjes.."
De boekhouding van 2012 moest af,
en veel werk aan de mechanizatie hier.

Kapot radiator aan de tractor.

(Dit heeft Martien en Eric tijdelijk gemaakt,
Ik heb wel een nieuwe radiator besteld...)
Vandaag is de voorlader afgeschoten van zijn..
hoe heet dat ronde ding?
Ja, dit ding:


Dus, moest ik wat meppen,
bouten los draaien, nog meer meppen,weer vast zetten en ja hoor,
het zit weer op zijn plek:


Het leven op een boerderij is altijd vol verassingen..
Oops...

 Ik moet ook regelmatig   "probleem oplossend denken" als het over machines gaat.
Gelukkig ken ik mensen die beter hier in zijn dan ik.
Even, een foto opsturen van mijn probleemje,
of bellen,
en dan wachten op al dat goed advies...


Soms wil koffie drinken ook wel helpen met oplossend denken.


en, dan al dat goed advies en steun in werking zetten,
 om alles weer op zijn plek te krijgen.

Zo, zie je maar,
mijn dagen zijn niet altijd gevulled met schapen fluisteren,
of met de honden wandelen,
of op bezoek bij stoere cowboys gaan...