Foto bloopers

Een paar dagen geleden zat twee vriendinnen van mij,

uitgebreid op facebook te vertellen over hoe slecht hun foto's van hun honden waren,
in vergelijking met de mijnen.

Ik moest erom lachen.
Heel hard lachen.

Dachten hun nu echt dat ieder foto dat ik maak,
op mijn blog of Facebook komt??

Er zijn heel veel foto's dat het daglicht niet kunnen verdragen.
De meeste eindigt hier:

Dus, heb ik besloten om heel even,
mijn twee vriendinnen,
 een kijkje achter de scherm te geven van hoe het meestal gaat...

Ik heb als voorbeeld de hond Vuk gebruikt.

Nu, moet ik wel beginnen met het zeggen dat Vuk, het moeilijkste hond is om  foto's van te maken.

( Dat is fraai, gelijk al excuses maken...
geef maar de schuld van de slechte foto's aan de hond, de licht, de camera ...)

Vuk staat echt NOOIT stil.
Hij zal nooit even poseren voor mij.

Hij is zo snel, dat ik ook altijd de sluitertijd moet aanpassen aan hem.

En dan, is het nog vaak mis.

Meestal wordt ik het bui en dan zet ik hem even aan een ketting vast.
Dan weet ik in ieder geval in welke richting ik zoeken moet,
om hem in beeld te krijgen.

Als ik hem in beeld heb

dan gaat Vuk,
zijn kont naar mij keren,

of hij gaat als een gek stress signalen geven,

of hij gaat zijn  oren laten hangen en met zijn tong uit de mond
net een "dork"

of zijn ogen dicht doen,

schijn naar mij kijken,

en, dan heb ik  een prachtig zonsondergang,
en,  dit is het resultaat...
triest of niet?

Als ik dan besluit om de foto's te bewerken..
dan gaat ook alles mis..

Dat gezegte van "een foto verteld meer dan een duisend woorden"

klopt ook niet ..
soms heb je  duisend foto's nodig voordat je een verhaal kunt vertellen.

Eindelijk heb ik dan EEN,
een dat goed genoeg is om op Facebook,
of mijn Blog te zetten..

Oortjes naar voeren, ogen open, tong in mond, geen rare gekke bekken trekken, in beeld, redelijk scherp...

Ik zal toch beter moeten oefenen voordat ik een foto heb van zijn hele lijf...

En zo zie je maar,
heel soepel gaat het niet altijd om een "leuke foto" te maken.



Foto vrijdag.. De cowboys van Shady Lane Colony..

Ik ben al dagen ziek met een zeer pijnlijke zere keel.
Kan haast niet praten en heb een schore stem.

Afgelopen week was ik uitgenodigt om een dagje door te brengen bij de

Shady Lane Hutterite Colony.

Hun kalf tijd is begonnen en ze wilde graag een foto reporatge van hebben.

En, eerlijk gezegt, was dat net wat ik nodig had om een beetje beter te voelen.

Hier is een foto impressie van de dag.

Als je vragen heeft over wat je ziet op de foto's dan hoor ik het wel.

Ze zijn net begonnen met afkalveren, en hebben al 11 tweelingen en twee drielingen,
is bij koeien best uitzonderlijk.

Deze cowboys doen alles te paard, volgens hun de enigste echte manier om het werk met de vee te doen..
Ik ben met ze eens.

De ophaal dienst..
Wij deden ook zo met onze lammeren in Uden.
Karretje, lammetjes erin en dan volgt de moeder dat karretje naar de stal.

Als de kalveren oud genoeg zijn om naar de wei te gaan, dan worden ze "geroped"
uit de wei sleept, met de moeder dicht op de hielen. buiten de port kunnen ze dan zelf rustig en in hun eigen tijd naar de wei lopen.

Heel soms ligt een kalf verkeerd, deze was niet alleen een dwars legger,
maar was ook erg groot, dus er moest ingegrijpen worden.

En, de resultaat, een gezonde kalf, en gezonde koe!

En dan, heel lief en schattig...

Fijne weekeind.

Beetje lezen, een filmpje en een presentatie...

Zoals de meeste mensen die mijn blog volgt weet,
ik ben nogal gek met wild.
Ik vindt het geweldig om wilde dieren om mij heen te  hebben en de natuur speelt een belangrijke rol in mijn leven.

Ik vindt het erg jammer dat veel landen zo weinig doen om hun roofdieren te beschermen
en hun rol in onze ecosystemen is nog niet voldoende begrijpen.
De belang van roofdieren kan ook van levens belang zijn voor de gezondheid van onze ekosystemen.

Pas, is deze onderzoek gedaan bij de University of British Columbia,
is in engels maar toch interesant.

As predators decline, carbon emissions rise

University of British Columbia researchers have found that when the animals at the top of the food chain are removed, freshwater ecosystems emit a lot more carbon dioxide into the atmosphere.

“Predators are disappearing from our ecosystems at alarming rates because of hunting and fishing pressure and because of human induced changes to their habitats,” says Trisha Atwood, a PhD candidate in the Department of Forest and Conservation Sciences in the Faculty of Forestry at UBC.

For their study, published today in the journal Nature Geoscience, Atwood and her colleagues wanted to measure the role predators play in regulating carbon emissions to better understand the consequences of losing these animals.

Predators are bigger animals at the top of the food chain and their diets are comprised of all the smaller animals and plants in the ecosystem, either directly or indirectly. As a result, the number of predators in an ecosystem regulates the numbers of all the plants and animals lower in the food chain. It’s these smaller animals and plants that play a big role in sequestering or emitting carbon.

When Atwood and her colleagues removed all the predators from three controlled freshwater ecosystems, 93 per cent more carbon dioxide was released into the atmosphere.

“People play a big role in predator decline and our study shows that this has significant, global implications for climate change and greenhouse gases,” says Atwood.

“We knew that predators shaped ecosystems by affecting the abundance of other plants and animals but now we know that their impact extends all the way down to the biogeochemical level.”

Hier is de link:
http://www.publicaffairs.ubc.ca/2013/02/17/predators-also-have-a-sway-over-climate/

 Hier is de film trailer van de documentary WILD THINGS

En, als laste..
Ik ben uitgenodigt om  te spreken bij de
Living with Wildlife 2013 conferentie in Vancouver in September.
Meer hierover later.

Foto Vrijdag - A winter storm..

Deze week heeft een winter storm even over ons heen gewaaid.

Met als gevolg, nog meer sneeuw...
Opzicht is de hoeveelheid sneeuw dat is gevallen niet het probleem.
De probleem is meer de opgewaaide sneeuw,
dat op plekken meters diep is.

Zo diep dat de sneeuwploeg is vast gekomen en de school bussen ging niet rijden.

Dus, onze dag bestond voor de merendeel,  uit sneeuw scheppen..

 om bij de stal te komen,
honden hok uitgraven,
padje naar de kippen open scheppen
voor alle deuren sneeuw ruimen
en de poorten van de weides sneeuw vrij maken om ze open te kunnen maken om te gaan voeren.

Hier is Roy sneeuw van een hoek paal weg aan het scheppen, (de paals is 90cm hoog)
zodat ik er niet overheen rij met de tractor.

Als je naar links kijkt dan zie je Roy de netwrap van de hooi balen weghalen.

Toen wij bij de schapen kwam,
waren ze ingesneeuwd en waren op een hoop bijelkaar gekropen in de hoek van de wei.

Op momenten hadden wij een kompleet "whiteout"
je kunt dan helemaal niks zien..

Hier komt Lucy, dat zwart stip op de foto, even kijken wat wij aan het doen waren.

De sneeuw is plekken zo hoog opgeduined dat de schapen en de honden zomaar uit de wei kan wandelen.
Nu hoop ik natuurlijk,
dat de schapen en honden  het prima vindt in hun eigen wei,
en niet echt aan de wandel wil gaan...
Maar het zijn tenslotte schapen en sarplaninacs,
dus alleen hoop hebben, is geen garantie van sucses!
Het zal erop uitdraaien dat ik zal moeten gaan scheppen..

Tegen de tijd dat Roy en ik klaar waren met de balen uitrollen,
mocht de schapen terug in de wei.
De schapen liepen meteen door naar de hooi.

De storm is gaan liggen en de lucht werd weer helder.

En, alles zag er een stuk vriendelijker uit!

De dag eindigt,
wind stil met een prachtig zonnetje erbij.

Bij deze wens ik jullie een rustig en zonnig weekeind toe!

Deel 2: Eet gewoontes

De stier is nu gereduceerd naar blokken, schijfjes en hompen vlees.
Dat ligt op een hoop net buiten de stal.

Vanuit deze grote hoop worden de honden gevoerd.
Niet ieder dag,
zoms zijn de stukken wel 10kg groot dus,
dat is dan voldoende voor bijna een week.

Er zijn ook vast dagen en brokken dagen ingelast.
Soms, worden de honden een beetje moe van vlees..

Als wij aankomen met de slee vol met vlees doen de honden wel een "happy dance",
voor hun is dit de top punt van de dag,
 dat, of een coyote moet de wei betreden,
en dat geeft dan een echte

"make my day" hoogtepunt!

Ieder hond, heeft ook zijn eigen eet style.
Cindy knaagt er aan..

Katcha, die gaat meteen met de poten erop en rukken  aan dat vlees,
niks netjes gewoon naar binnen werken.

Fena,  integendeel,  neemt alle tijd voor.

Zij neemt ook altijd  haar vlees mee naar de schapen

en gaat dan midden tussen de schapen  eten,
op haar gemaak,
wetend dat zij hoog op de rang staat ..

en kan dus alle tijd nemen om haar vlees te eten.

Shadow, kijkt altijd goed rond, hij is bang dat Vuk zijn portie opeist.
En, aangezien hij onderdanig is naar Vuk,
moet hij dan zijn vlees afstaan  als Vuk dat wil opeisen.

Dominatie bij honden werkt gewoon zo,
degene die hoogst in rangorder staat eet het meest en beste.

De jonge onderdanigen moeten wachten op restjes.

Doet Shadow, Hank of  een andere hond dat lager op de rang staat
 het vlees of bot niet afstaan,
  dan wordt dat heel snel, kordaat en zeer duidelijk
aan hem/haar wijsgemaakt.

Meestal is een blik van de hond hoger in rang, al voldoende.

Hier geeft Fena, "de blik",

 van "waag het maar",

aan Vuk,
(deze foto is al een paar jaar oud, toen Vuk nog pup was..)

Nu, heeft Vuk dat geleerd,
en past dat ook toe aan Shadow en Hank.



Hier is Vuk, puppie Hank aan het leren om niet in de buurt van  zijn eten te komen.
Dat gaat gepaard met  de "blik".  Hank, weet wel hoe laat het is..

Zeer zelde eindigt dit sort oneenigheden in ruzie.
Soms wel,
en dat resulteert in wat bijt wonden bij de jonge opstandig hond.

Ik bemoei mij niet al te veel met dit sort onderlingen strijdjes,
mits alle honden voldoende plek hebben om zich terug te trekken en kan eten,

 vindt ik het wel goed dat ze leren om goed sociale gedrag te vertonen.
Ja, is soms wel hard,
maar hoe moeten ze anders leren over respect en samenwerking in een honden roedel?

Shadow, ook een onderdaan,

 begint juist wel dat "blik" van blijf van mijn eten af te perfectioneren.
Hij is te respectvol om dat op Vuk uit te proberen,
(ook slim omdat hij weet dan wat de consequentie hiervan zal zijn!)

maar draait zijn poot niet om om dat bij de stieren te doen.

Stier kijt toe..

hij wil aan het vlees snuffelen

Waag het...dreigt Shadow met een intens blik.

Mischien toch maar niet denkt de stier

goed zo en nu ophoppelen

En, het werkt! Dat zeer indringend blik werkt!

Onder de honden heb je ook "Hoarders" ( ook een populaire TV programma hier..)

Die verzamelen alle botten en vlees en zorgen dan voor dat niemand anders aan hun spullen kan komen.

Die hamsteren dan alles bij elkaar op een hoop.

 Lucy heeft een handje hiervan.

Zij zal de hele dag raven weg jagen van een bot als dat moet.

 

Zij deelt de wei met mama Fena en puppie Cindy.

Cindy wil weleens proberen iets van de vooraad te pakken...

Lucy heeft de "Blik" nog niet helemaal onder de knie..

Zij is ook niet erg subtiele of diplomatische hierin.

Nee, zij laat zeer duidelijk merken dat de gedrag van Cindy niet op prijs wordt gesteld.

 En Cindy, trek zich wijslijk weg en gaat ver uit de buurt van Lucy vandaan.

Soms is het dan ook nodig

 dat ik de honden een tijdje even vast legt aan een ketting,
voor een paar uur,
om iedereen wat rust en tijd te geven  om te eten.

 

En, dat is hoe dode stieren,

netjes aan hun eind komen.

Volgens mij staat volgende week "moose" op het menu.

En, ook achter deze moose is een kort verhaal.
Onze buren, toevalig ook Nederlanders,
hebben deze winter ook een "huis" moose gehad.
Door de veel sneeuw, zijn veel dieren erg hongerig.
Die zoeken dan eten bij boeren erven en knabbelen dan aan de hooi.

Zo, had MArtien en Roeby een moose die hun hooi kwam eten.

Deze moose lag vaak dan achter de hooi balen te slapen.
Tot deze week,
na een hooi maaltijd,
ging zij liggen en werd nooit meer wakker.
Met overleg met Fish en Wildlife (dat moet)
hebben wij toestemming gekrijgen om deze moose aan de honden te mogen voeren.

Hey, Hank,
jij krijgt moose volgende week...